پس از آغاز جنگ جهاني دوم، موسوليني، نخست‏وزير ديكتاتور ايتاليا، حمايت خود را از آلمان اعلام كرد و نُه ماه پس از آن در دهم ژوئن 1940م به فرانسه و انگلستان اعلان جنگ داد. يك ماه پس از اعلان جنگ، در دهم ژوئيه 1940م، موسوليني آشكارا ارتش ايتاليا را وارد صحنه‏هاي جنگ كرد و با ايجاد اتحاد محور به همراه آلمان، به گسترده‏تر شدن ابعاد جنگ ويران‏گر جهاني، كمك نمود. موسوليني در جبهه فرانسه موفقيتي به دست نياورد و در حمله به يونان هم با شكست مواجه شد تا اين‏كه نيروهاي آلمان وارد معركه شده و يونان را به تصرف خود درآورند. موسوليني سپس متوجه شمال افريقا شد و نيروهاي ايتاليا پس از موفقيت‏هاي اوليه در سومالي در شرق افريقا و ليبي، با حملات متقابل انگليس مجبور به عقب‏نشيني شدند. هرچند پس از اين شكست، سپاه آلمان به كمك ايتاليا آمد و متفقين را به عقب راند ولي اين پيروزي‏ها ديري نپاييد و از سال 1943م، عقب‏نشيني اين نيروها در تمام جبهه‏ها آغاز شد. با بركناري موسوليني از نخست‏وزيري ايتاليا توسط پادشاه اين كشور، ايتاليا از صف متحدين خارج شد و به جرگه متفقين پيوست.